ကဗ်ာက႑

ကမၻာေက်ာ္၍
ဂုဏ္ေမာ္ေလာက္သူ၊ တစ္ဆူအသွ်င္
အသွ်င္စျႏၵမဏိ၊ ထြန္းေျပာင္ထိေလ…….၊
အိႏၵိယတ၀ွမ္း၊ အေမွာင္လြမ္းခ်ိန္
နီေပါလ္တ၀ွမ္း၊ အေမွာင္လႊမ္းခ်ိန္
ထြန္းေျပာင္လမ္းျပ၊ အလင္းရေစ
အာဂမဟာ၊ ေက်းဇူးရွင္။

ဗုဒၶဂယာ၊ မဟာေဗာဓိ
ကုသိနာရံု၊ မိဂဒါ၀ုန္
ကဆုန္သြန္းပြဲ၊ သၽွင္ဆင္ႏြဲက၏
ဗုဒၶအလင္းေရာင္၊ ျပန္ထြန္းေျပာင္းခဲ့။

အသွ်င့္စကား၊ နား၀င္ခံယူ
လူေျခာက္သိန္းေက်ာ္၊ ေတြးေခၚကူးေျမာက္
ေဒါက္တာအမ္ေဗဒကာ၊ မဟာတပည့္
အလွည့္အေျပာင္း၊ ပြဲေကာင္းပြဲၾကီး
အံ့ခ်ီထူးကဲ၊ ကမၻာ့ပြဲပင္။

နီေပါမွာလည္း
ေထရာ၀ါဒ၊ အေမွာင္က်ခ်ိန္
စျႏၵအလင္း၊ ေရာင္ျခည္၀င္း၍
မင္းႏွင့္ျပည္သူ၊ အေလးမႈလွ်က္
တူရူအဟုန္၊ ၾကိဳးပမ္းပုံေၾကာင့္
လုမိၺနီ၀န္းက်င္၊ ျပန္သစ္လြင္ခဲ့။

စျႏၵမဏိဘာဘာ၊ ၾကည့္ညိုစြာျဖင့္
နာမည္ဘြဲ႔လွ၊ ဂုဏ္တင္ၾကလွ်က္
ဘ၀ဂုဏ္ေရာင္၊ ထြန္းလင္းေျပာင္ခဲ့
အေမွာင္ျဖိဳခြင္း၊ ထိန္ထိန္၀င္းေသာ
လမင္းစႏၵာသို႔ႏွယ္တကား။

ျမတ္အသွ်င္ကား၊ ရခိုင္သားတည့္
၀င့္ၾကြားဂုဏ္ယူ၊ ကြ်န္တမႈလည္း
တစ္ဆူသွ်င့္တြက္၊ ေမာ္ကြန္းဆက္၏`
လက္ဆယ္ျဖာမိုး၊ ကြ်န္ရွိခိုး၏
မ်ိဳးေကာင္းဖသား ပီပီတည္း။

အသွ်င့္ဘ၀၊ ဖိုးတန္စြတည့္
ဗုဒၶသားေကာင္း ပီခဲ့သည္။

အသွ်င့္ဘ၀၊ စြန္႔ခဲ့ရလည္း
ဗုဒၶဘာသ၊ သာသနာတြက္
ၾကီးစြာ ေက်းဇူးရွိခဲ့သည္။

အသွ်င့္ဘ၀၊ ျမင့္ျမတ္စြတည့္
အာဂသခင္၊ ျမတ္အသွ်င္ကို
ဦးတင္ ကန္ေတာ့လိုက္ပါသည္။

ထြန္းလင္းေရာင္

မွတ္ခ်က္။ မဇၩိမအလင္းေရာင္မဂၢဇင္းမွ ေဖၚျပလုိက္ပါသည္။